Ne Yapıp Ne Etmeli ?

 
     Bu sıkılgan tavırlarla başımız belada. Karanlığın çoğaldığı, kötülüklerin baskın olduğu, iyiliğin can çekiştiği belki hala bir yerlerde vardır o aradığımız ışık saçan iyilik, insanların acımasız olduğu dönemde sesimi duyabilene sesleniyorum. Sizlerden çok şey bekleyemem. Beni anlamanızı, yazdıklarımı beğenmenizi, hatta okumanızı bile bekleyemem. Sonuçta dünyaya gelmiş milyarlarca insan fikirlerinden sadece biriyim.
      
     Aklımı başıma devşirdiğim günden beri karanlıklarda yönümü bulmaya çalışıyorum. Her gün bataklıkta battığımı düşünüyorum.  Öyle ki; yaşama savaşı verdiğim bunalımlı günlerin ardından direndiğimi hissettim. Hala nefes alıyorken umut olduğunu düşündüm. Çünkü öyle olmalıydı madem karanlıkla aynı renge bürünemiyordum, karanlığın içinde fark edilmeliydim. Bunun için çabaladım, çabalamaya karar verdim. Bana destek olabilecek insan yoktu yada henüz ben karşılaşmamıştım. Ve gün be gün beni bitirmeye başlayanda bu oldu. Her insan akıl almaz bir biçimde düzene bağlı yaşıyordu. Boyalı gözlerle etrafa bakıyorlardı. Belki de benim gözüm karaya boyanmıştı. Bunu bilemeyiz öyle değil mi? Öyle değil işte oğlum; hiçte öyle değil. İnsanlar birinin ölümünü kutluyordu. Böyle gerçek olamazdı, olmamalıydı. Düzen insanı bu derece zalim yapamazdı. Ama yaptı. Ne afrikası kendi mahallesinde açlıktan ölen insanlara göz yumar olmuştu insanlar. Ayaz Bebekte işte böyle bir lanet bir Dünya'da gazetelerin üçüncü sayfasına gömülüp gitti. Ayaz bebekte Kübra ablasıyla aynı kaderi paylaştı. Bizim halkımız için tek farkları biri açlıktan biri zatürre sebebiyle ölmesi idi. Şimdi nasıl bir karanlıktayız anlayabiliyor musunuz ? Anlasanız ne olacak ki ! Kimse yaşadığı o düzenli ve boş hayatından vazgeçip kötülüğe sırtını dönmeyecek. 


    Kübra Kardeşim : http://www.milliyet.com.tr/2-5-aylik-bebek-acliktan-oldu/turkiye/sondakika/18.01.2011/1340841/default.htm
     Ayaz Bebek: http://www.hurriyet.com.tr/gundem/25435786.asp